توضیح تابلوی «روز خاکستری»، اثر گئورگه گروس، نقاش آلمانی (در ادامۀ توضیح جریانِ «عینیت نو»:

در تابلو چهار نفر دیده می‌شوند: یک سیاستمدار با کیف و عصا زیر بغل؛ در پسِ او، نظامیِ بازنشسته یا ازکارافتاده‌ای دیده می‌شود که با چهره‌ای سرد و مغموم، عصابه‌دست می‌رود. عقب‌تر، یک کارگر دیده می‌شود، بی‌چهره (بی‌چهرگی نشانِ گمنامی است). و چهارمی، فردی است که به نظر کارمند است. نخست این‌که دیواری دولتمرد را از آن سه دیگری جدا کرده است و هر یک از افرادِ این تابلو به راهی متفاوت می‌رود. «حرکت‌نگاریِ» درون تابلو دو نوع گسست را نشان می‌دهد: 1. گسست مردم از دولتمرد؛ 2. گسست مردم از همدیگر. در این جامعه از یک سو پیوند مردم با دولتمردان بُریده شده است و از دیگر سو، مردم از یکدیگر جدا افتاده‌اند، هر یک به راه خود می‌رود و جامعه «اَتُمیزه» (ذره‌ذره) شده است که از ویژگی‌های جامعۀ توده‌ای است.

اما در افق، کارخانه‌های صنعتی را می‌بینیم که دودشان به آسمان می‌رود. این جامعه در بستری صنعتی قرار گرفته است که مانند دیوارهایی زشت و مهیب همه چیز را در اسارت خود درآورده‌اند.

بنابراین، چنان‌که در توضیح ابتدایی دربارۀ گونۀ هنری «عینیت نو» توضیح دادم، این تابلو یکی از بهترین نمونه‌های نقد اجتماعی در «عینیت نو»ست. البته یادآوری کنم که تنها بخشی از جریان «عینیت نو» نگاه نقادانۀ اجتماعی داشت و نباید آن را یکسره منتقدانه پنداشت.